ศัพท์กฎหมายฝรั่งเศส

Internet pour le droit

เรื่องอยากเล่า

Salon d'Aix

 webboard

คุยกับดอกแก้ว

จดหมายเหตุ

   ภาษีโทรทัศน์
                                                                            โดยjuraiporn joyjaroen

 

                  ในประเทศฝรั่งเศสนั้นมีการจัดเก็บภาษีหลายประเภทรวมถึงภาษีทีวีด้วย เหตุผลของการจัดเก็บภาษีชนิดนี้ก็เพื่อหารายได้ให้แก่ ช่องทีวีสาธารณะ (la chaîne publique) ทั้งนี้ก็เพื่อประกันความเป็นอิสระทางด้านการเงินแก่ช่องทีวีสาธารณะนั่นเอง หมายความว่าจะไม่มีอำนาจทางการเมือง หรืออำนาจอื่นใดมาครอบงำสื่อ (รายได้ของ audiovisuel  มาจาก 2 ทางเท่านั้น คือ รายได้จากการขายเวลาให้กับการโฆษณา (la publicité) และ จาก ภาษี (le redevance)

                ช่องทีวีสาธารณะได้แก่ France Télévison (ประกอบด้วย France2, France3 และFrance5)

                    แต่รายได้ดังกล่าวไม่ได้กระจายให้กับช่องทีวีสาธารณะเท่านั้น แต่ยังรวมถึงวิทยุและองค์กรทาง audiovisuel อื่นด้วย ( ซึ่งทั้งหมดยังคงมีสถานะช่องและองค์กรสาธารณะได้แก่

·      RFO (Réseau France Outre-mer)

·      Radio France  ช่องวิทยุสาธารณะ

·     RFI (Radio France Internationale) ช่องวิทยุสาธารณะเช่นกัน

·     INA (L’institution nationale de l’audiovisuel)

                    และรายได้ดังกล่าวได้ถูกกระจายให้กับ ARTE ด้วยเช่นกัน แต่สถานะของ ARTE นั้นไม่ใช่ช่องทีวีสาธารณะ (la chaîne publique) แต่เป็น ช่องทีวีระหว่างประเทศ (la chaîne internationale) โดยความร่วมมือของฝรั่งเศสและเยอรมัน รายการของ ARTE จะออกอากาศทั้งสองประเทศในแต่ละภาษาของตน

                   โดยเฉลี่ยชาวฝรั่งเศสต้องเสียภาษี 116,5 €  สำหรับทีวีสี และ 74,31€  สำหรับทีวีขาวดำ[1]  โดยจะเสียภาษีเฉพาะเครื่องแรกในแต่ละทะเบียนบ้าน เมื่อมีการซื้อทีวีก็จะมีพนักงานขายให้กรอกข้อความพร้อมกับที่อยู่ และทางร้านค้าจะส่งข้อมูลดังกล่าวให้กับ centre de redevance เพี่อจะมีการเรียกเก็บภาษีต่อไป และการเสียภาษีนั้นก็รวมถึงทีวีที่ให้ต่อๆกันด้วยโดยกฎหมายมีการกำหนดว่าจะต้องมีการแจ้งภายใน30 วัน มิฉะนั้นจะมีการจัดเก็บภาษีขึ้นเป็นสองเท่า

                         แต่ทั้งนี้ก็มีการปลดภาระภาษีชนิดดังกล่าวให้แก่

1.     ผู้ที่มีอายุมากกว่า 65ปี

2.     คนพิการมากกว่า 80%

3.     ผู้ที่มีรายได้ต่ำ จะต้องร้องขอการยกเว้นภาษีซึ่งปกติจะยกเว้นให้แก่บุคคลที่มีรายได้ต่ำกว่าเกณฑ์ที่จะต้องเสียภาษี (RMI : Revenu Minimum d’Insertion)

4.     โรงพยาบาล หรือ หน่วยงานที่ยังคงต้องได้รับเงินช่วยเหลือจากทางรัฐ เช่น บ้านพักคนชรา เว้นแต่ทีวีได้ถูกติดตั้งไว้ในบริเวณที่เป็นส่วนตัวในสถานที่ดังกล่าว

                  ข้อยกเว้นในเรื่องภาษีดังกล่าวมิได้มีเพียงการปลดภาระภาษีเท่านั้น แต่มีข้อยกเว้นเพื่อเก็บภาษีเพิ่มด้วยซึ่งขึ้นอยู่กับสถานที่ติดตั้งทีวี เช่นโรงแรม สถานที่สำหรับจัดการแสดง  บาร์หรือคาเฟ่ 

                  ประเทศต่างๆในยุโรปก็มีการจัดเก็บภาษีชนิดนี้เช่นกัน ซึ่งประเทศที่เก็บภาษีโทรทัศน์แพงที่สุด คือ เดนมาร์ก   (273 € / ปี) รองลงมาคือออสเตรีย (226 €/ ปี) เยอรมัน (193 €/ ปี) และอังกฤษ (178€/ ปี) ส่วนประเทศในยุโรปที่เก็บภาษีทีวีถูกที่สุด คือ อิตาลี (94 €/ ปี) และ ไอร์แลนด์ (107 €/ ปี)  แต่ก็มีประเทศที่ไม่มีการจัดเก็บภาษีชนิดนี้เช่นกัน คือ สเปน

 ลักซัมเบิรก  โปตุเกต และ เนเธอร์แลนด์ ซึ่งสองประเทศหลังนี้เคยมีการเก็บภาษีทีวีแต่ได้ยกเลิกไป และกลับมาใช้ระบบที่รัฐบาลเป็นผู้ให้เงินสนับสนุน